- De feiten -

De Kopachi Kindergarten, gelegen in het dorp Kopachi op ongeveer 3 kilometer ten zuiden van de kerncentrale van Tsjernobyl, ligt langs de weg die Pripyat en Tsjernobyl verbindt. Ooit bruiste het van leven, gevuld met het gelach en het spel van jonge kinderen, maar nu heerst er slechts stilte in de gangen.

Binnen in de muren van dit afgelegen gebouw, dat nu dienst doet als een macaber monument, echoën nog steeds de herinneringen aan de jonge levens die hier ooit bloeiden. Het gebouw, hoewel verweerd door de tand des tijds en door de invloed van radioactieve vervuiling, draagt nog steeds sporen van zijn verleden glorie.

Elke klaslokaal vertelt zijn eigen verhaal, met verlaten stoelen en tafels als stille getuigen van een plotseling afgebroken jeugd. De muren zijn bedekt met tekeningen en handafdrukken van kinderen, nu vervaagd door de jaren van verwaarlozing en verlatenheid.

In het midden van de binnenplaats staat een verroeste schommel, zachtjes wiegend in de wind als een melancholische herinnering aan vervlogen dagen van vreugde en onschuld. De verlaten speeltuin, eens gevuld met gelach en geroep, is nu overwoekerd door onkruid en verstoken van leven.

Buiten het kinderdagverblijf strekken de verlaten straten van Kopachi zich uit, leeg en stil, als een spookachtige herinnering aan een gemeenschap die ooit hier leefde. Elk huis, elk gebouw, draagt de littekens van de ramp die dit gebied heeft getroffen, een trieste herinnering aan de kwetsbaarheid van de menselijke samenleving tegenover de krachten van de natuur.

Maar te midden van deze sombere omgeving blijft het kinderdagverblijf van Kopachi een baken van herinnering, een plek waar de stemmen van de kinderen nog steeds klinken, zij het in gedachten. Het staat als een eerbetoon aan de jeugd die hier ooit bloeide, en als een herinnering aan de noodzaak om de lessen uit het verleden nooit te vergeten.